Desde a Asociación Si, hai saída contra a violencia de xénero non podemos deixar de facernos eco do desorbitado incremento de casos de violencia de xénero que se están a cometer e que, nos tememos, será aínda maior por mor da inminente chegada do período vacacional, unhas datas sempre complicadas, nas que, por norma xeral, se produce un repunte da violencia machista, mentras que, pola contra, os recursos de asistencia e protección se ven notablemente diminuídos.
Se ben é certo que concordamos con que o final do estado de alarma ten moito que ver neste repunte, xa que a perda do control absoluto sobre as vítimas que os agresores estiveron a exercer mentras este durou fai que a súa agresividade medre, algo, por certo, sobre o que, desde Si, hai saída xa alertamos hai moito tempo sen que, por desgraza, se fixera nada por tentar previlo ou, a lo menos, palialo na medida do posible, non o é menos que o incremento da violencia machista se ven producindo xa desde antes de que ese estado de alarma fora decretado e que a situación, lonxe de mellorar, empeora de día en día, en toda-las súas facetas, incluída a que tal vez sexa a mais cruel, a violencia vicaria, e todo isto, como dicimos, nun contexto no que gran parte da sociedade e o Goberno semellan normalizalo cada vez mais, amosando unha gran e moito nos tememos que non sempre desinteresada implicación cos casos mais mediáticos, pero ignorando case por completo as vítimas anónimas, a inmensa maioría, que son automaticamente esquecidas despois dos consabidos minutos de silencio.
A chegada do período vacacional, case sempre conflitivo, especialmente naqueles casos nos que existen menores e, porén a obriga de repartirse istos períodos entre ambos proxenitores, pode selo especialmente este ano, no que, por mor da pandemia, os réximes de visitas se viron alterados ou directamente suprimidos, coas consabidas tensións que isto xerou, cuxas pegadas se deixaron notar, e que coa chegada das vacacións de verán, nos casos mais problemáticos, se fai especialmente perigoso.
Malia isto, e malia as tráxicas cifras de vidas brutalmente truncadas de mulleres e menores que non deixan de medrar, non temos noticia de que se estea a implementar ningunha medida especial para tentar evitar males maiores, obviando toda prevención, polo que entendemos que se deberían destinar recursos a medidas tan elementais como contratar persoal que substitúa ao que disfrute das súas vacacións no Punto de Encontro, as que, loxicamente, teñen dereito, evitando así o peche durante dúas semanas cando mais preciso ou a que os efectivos policiais na Ufam estean baixo mínimos nos meses de verán, como sucede cada ano que son,ou deberían ser, prioritarias.
Agora, menos que nunca, non é momento de baixar a garda. A prevención é vital. Así mesmo, queremos facer un chamamento especial a veciñanza, familiares, compañeiros de traballo, círculo de amizades, etc, etc, para que, ante calquera sinal, por insignificante que semelle ser, que lles faga sospeitar que unha muller, un menor, está a ser vítima de malos tratos, dea a voz de alarma.
Mirar a outro lado non é unha opción, agás para converterse en cómplices do agresor, e un xesto tan sinxelo como levantar un teléfono pode salvar vidas. Contalo a posteriori diante dunha cámara ou dun micrófono, de nada serve, como de nada serven os minutos de silencio.
NIN SALVAN, NIN DEVOLVEN VIDAS.
