O Tribunal Supremo rebaixou en medio ano, de cinco a catro e medio a condena ao expresidente da Confederación Hidrográfica Miño-Sil, Francisco Fernández Liñares, ademáis de oito anos e medio de inhabilitación, a condena anterior era de dez anos.
A Sala do Penal condenou ao expresidente da Confederación Hidrográfica Miño-Sil Francisco Félix Fernández Liñares a 4 anos e medio de prisión por un delito continuado de suborno e a 8 anos e medio de inhabilitación por un delito continuado de prevaricación en relación coa adxudicación de obras a empresarios cos que se puxo de acordo a cambio de diñeiro ou de prestacións de traballo nas súas propiedades.
En síntese, os feitos probados recollen que o condenado contraveu o establecido na Lei do Sector Público que obriga aos órganos de contratación a velar porque todos os licitadores reciban igual trato e a non facilitar, de forma discriminatoria, información que poida dar vantaxes a determinados licitadores con respecto ao resto. Para iso, utilizou o procedemento de adxudicación negociado, que, segundo a Lei de Contratos do Sector Público, permite contratar obras cuxo valor estimado sexa inferior a un millón de euros e que impón a obrigación de solicitar ofertas polo menos a tres empresas. O acusado conveu cos representantes de varias entidades a adxudicación de determinadas obras a empresas previamente seleccionadas segundo o convido entre o presidente da Confederación Hidrográfica Mino-Sil (CHMS) e os empresarios concorrentes á licitación, de maneira que xa de antemán se coñecía que a adxudicación se faría a favor do prezo máis vantaxoso para a CHMS.
A Sala considera que o recorrente estableceu unha quenda para que os distintos empresarios concertados rotasen en presentar o prezo máis baixo nos sucesivos concursos, de modo que foi adxudicando os diferentes contratos a aqueles empresarios que estivesen dispostos a retribuírlle persoalmente polas adxudicacións. A sentenza, relatorio do maxistrado Pablo Llarena, explica que os feitos probados acreditan a comisión dun delito de prevaricación, debido a que así se construíu “un mecanismo dirixido a socavar os criterios que deben rexer a contratación pública segundo a regulación entón establecida na Lei 30/2007, concretamente os criterios de obxectividade con pleno respecto aos principios de igualdade, non discriminación, transparencia e proporcionalidade, pois non só outorgábanse os contratos ás empresas que chegaran a un acordo co recorrente, senón que o mecanismo, ao controlar a quen se adxudicaba a execución de cada obra, comportaba unha manipulación do prezo que se ía a ofertar como máis favorable e afastábase do que debía resultar da libre concorrencia”. En relación co delito de suborno, o tribunal indica que o relato de feitos probados reflicte claramente a concorrencia do elemento variable do suborno que contempla a previsión específica do artigo 419 entón vixente, concretamente que o agasallo ou retribución derive da realización polo funcionario dun acto constitutivo de delito.
En concreto, -afirma a Sala- o relato de feitos probados expresa que o recorrente, a cambio de diñeiro ou de prestacións de traballo nas súas propiedades, realizaba no proceso de contratación as manipulacións que constitúen o delito de prevaricación. A Sala estima parcialmente o recurso de casación interposto polo condenado contra a sentenza da Audiencia Provincial de Lugo que lle impuxo unha pena de 5 anos de prisión polo delito de suborno e 10 anos de inhabilitación especial para emprego ou cargo público por un delito continuado de prevaricación. Esa mesma sentenza condenou a 8 empresarios que recoñeceron os feitos dos que estaban acusados a 3 anos de inhabilitación especial para emprego ou cargo público por un delito continuado de prevaricación. Ademais, 7 deles foron condenados a 1 ano e tres meses de prisión como autores dun delito continuado de suborno e un oitavo a unha multa de 6 euros. A Sala estima o motivo do recurso relativo á vulneración do dereito á tutela xudicial efectiva do condenado por falta de motivación das penas impostas, o que implica a rebaixa da pena que lle impoñía a Audiencia Provincial de Lugo.
En canto ao delito continuado de suborno -explica a Sala- a sentenza recorrida unicamente expresa cales son os condicionantes normativos da decisión e o marco de punición ao que conducen, sen reflectir ningunha razón concreta que xustifique a exacerbación que lle leva a aplicar unha pena privativa de liberdade e unha pena de inhabilitación especial para o dereito de sufraxio pasivo de 5 anos fronte ao mínimo de 4 anos e 6 meses legalmente previsto para feitos da natureza dos axuizados. Respecto ao delito continuado de prevaricación, afirma que a sentenza recorrida non só esconde calquera razón que xustifique unha individualización da pena máis aló do mínimo legalmente previsto, senón que opera coas penas agravadas que introduciu no artigo 404 do Código penal da Lei 1/2015, que entrou en vigor con posterioridade aos feitos que se enxuizan.
Foto:Pixabay
