O Pazo da Fervedoira é un espectacular edificio, en franca decadencia, situado moi preto de Lugo, rodeado por xermolos urbanos que aínda non se deron conectado entre si para que medre a cidade.
A evolución da vida foi reducindo a poboación dos pazos, xa porque os vellos señores fosen numericamente a menos, xa porque cada vez é máis difícil vivir nunha tal desmesura de superficie e custo.
Coñecín este pazo fugazmente cando era restaurante e ofrecía aos clientes a posibilidade de sentirse por uns momentos protagonistas dunha aventura no tempo sen despegar os pes do chan.
A gastronomía deixou logo de señorear a instalación para deixar paso ao que se adoita considerar o oficio máis antigo do mundo que, con intermediarios, clientes e traballadoras, degradaron as pedras que quixeron ser nobres. Como as degradacións siguen gradación non prevista, despois dun tempo sen uso, o pazo recibiu novos habitantes libertarios, non suxeitos a norma algunha, que tomaron posesión da vella mansión facéndoa volver á vida en aplicación dun estraño dereito de conquista.
Co paso do tempo, as desmesuras ás veces rematan por atallarse, e os conquistadores deberán abandonar o que consideraron terra de ninguén para que o tempo e os lexítimos posuidores marquen o destino daquela praza forte. Parece ser que aínda que os conquistadores teñan que render o case castelo, andan buscando outro máis grande, un novo mundo que poder conquistar e habitar.
Triste destino dun pazo, levantado para ser pacífica morada, convertido en Campo de Agramante no que nin Don Quijote ousaría presentar batalla, polas estrañas e inxustas regras de xogo.
