Imos á peonalización irreversible da cidade de Lugo e estamos de acordo en que a cidade é para os humanos e non para os coches. A matizar será a velocidade na que deberemos ser peóns no canto de condutores. Porque os maiores aínda llembramos cando non había circunvalacións e todo o tráfico pasaba pola Ronda, e cando se circulaba e aparcaba na Raíña, Progreso, San Pedro ou Conde Pallares.
A peonalización do centro costou porque os comercios temían ter que pechar se os coches non entraban nas súas rúas, pero os aparcamentos soterrados paliaron as carencias, e o tempo foi asentando unha situación non demasiado problemática. Mesmo se argumentaba en tempos que quitar os camións do centro e da Ronda, e os aparcamentos preto da Catedral, era porque o fume dos coches afectaba aos monumentos, pero conseguido o resultado xa só se argumenta a humanización da cidade.
Os coches son enemigos das cidades, e se non se emprende unha cruzada de eliminación é porque son unha fonte de ingresos para os concellos, só por existir; e para un sector económico amplísimo por existir, funcionar e consumir. Por iso, o ataque faise complicando a circulación para ir desde un punto da cidade a outro, polos desvíos causados polas peonalizacións.
Desde a Milagrosa ao centro, no coche, vinte minutos; a pé, quince. Gosto de ir a pé, pero hai veces que por traballo, compras, porque chove ou porque xa fixen o traxecto un par de veces no día, collo o coche. Pero isto acábase. Hai que esquecerse do coche pola cidade, e xa non polo custo abusivo dos combustibles – agardemos que o aumento non sexa irreversible – senón porque non se poida circular con el.
—
